Even oude contacten opsnorren.
Wat kun je beter doen bij betrekkelijk weer en je wilt wat nieuws onder ogen komen. Dan ga je toch gewoonweg even naar de Boekenbeurs. Zo gezegd, zo gedaan en op zaterdagmiddag trok ik even richting Antwerpen, meer bepaald naar de alomgekende Boekenbeurs waar het nu, vreemd genoeg en op een zaterdagnamiddag, eens niet koppen lopen was. Aldaar aangekomen en gebruikmakend van enkele uren stopte ik even bij de grote uitgevers, waaronder een Standaard Uitgeverij, VBK en als eindstop ging ik vlug even een kijkje nemen bij de kleine, doch een snelgroeiende uitgever, Kramat uit Westerlo. Uiteraard was het mijn bedoeling om weer eens contact te leggen met mijn ouwe gabber Johan Deseyn maar ook met Thirza waar ik regelmatig mailverkeer met heb. Helaas ontbrak een naam op het appèl: John Vermeulen!
Wat me meteen opviel is dat er op de stand veel ambience én kooplustig publiek aanwezig was. Kennelijk is het slotwoord van Kramat: plezier maken… hoe dan ook en dat leidde toch een toenemende stroom van lezers die meer en meer geïnteresseerd geraken in de werken van bv. Tisa Pescar, Thirza Meta, Rudy Soetewey en Johan Deseyn die allen aanwezig waren en maar al te graag hun verkochte exemplaren signeerden.
Tot Hilde (zaakvoerster van Kramat) me een nieuws meldde dat ik echt niet voor mogelijk achtte: ja hoor, ik krijg een contract bij Kramat, neen, alle gekheid op en stokje maar naar verluidt zou de weduwe van John Vermeulen een manuscript van wijlen haar man gevonden hebben dat eigenlijk nooit uitgegeven werd. Ze vroeg me wat ik ermee zou aanvangen. Als een vriend van John zou ik het zeker uitgeven als een vorm van hommage. Het manuscript, aldus Hilde die er reeds inzage in had, heeft niets te maken met fantastische aanvaringen maar het zou doodeenvoudig berusten op een avonturistische inslag. Misschien wel een nieuw Indiana Jones-verhaal, wie weet. Neen, als uitgever zou ik daar niet aan twijfelen om zo’n werk van een van mijn auteurs op de markt te brengen. Maar meer hierover later en we gaan hier nog zeker op terugkomen.
En zeker die dag was één ding: de auteurs hebben goed verkocht (niet alleen die dag want volgens hen was het kennelijk niet zo’n goede…) want ze hebben staan signeren totdat hun ballpoint ervan opgedroogd geraakte. En de Wim, die moest de rekken maar aanvullen, het leven van een uitgever loopt niet altijd zoals hij het wenst want een dagje Boekenbeurs kan oftewel leuk op je lauweren rusten zijn en alles aan je laten voorbij gaan maar bij Kramat was het werken en zweten en dat laatste was niet te danken aan de (steeds) intense verwarmde gebouwen.
Dus zoals ik reeds aanhaalde zal er nog een vervolg komen op het ‘Lost manuscript of John Vermeulen’.
De Boekenbeurs is meteen ook de juiste plaats waar aspirant-schrijvers de nodige informatie kunnen opdoen want Chloë, een jong meisje dat de slagen van de zweep reeds kent, had blijkbaar een vaste stek tussen de aanwezige auteurs gevonden en was er dan ook niet meer weg te slaan.
Hopelijk mogen we van haar ook snel een boek verwachten bij Kramat.
Alfons Maes
RSS Feed