Je tot de late middag in de Middeleeuwen wanen en je daarna onderdompelen in macabere, bovennatuurlijke, sprookjesachtige of onaardse sferen, kan dat? Ja, dat kan. En wel in Brugge. Wie het Razor Reel Fantastic Film Festival wel eens geeft bezocht weet dat. En gelukkig weten steeds meer mensen dat. Want dit programmatisch gevarieerde, in een relaxte sfeer gehouden festival, dat van 29 oktober t/m 5 november jl. voor de vierde keer door de VZW Razor Reel werd georganiseerd, is in korte tijd uitgegroeid tot een evenement van allure. Filip Strobbe, directeur van de VZW Brugge Plus, waarmee Razor Reel regelmatig samenwerkt, verwoordde het in de festivalcatalogus heel treffend: “Het Razor Reel Fantastic Film Festival groeit griezelig snel.”
• Rijkgeschakeerd programma
Het programma van het Razor Reel Fantastic Film Festival (RRFFF) was ditmaal voor het eerst opgedeeld in secties: Young Blood, Razor’s Edge, Fantastic Scope, Brainsploitation en Short Films. “Zo bieden we de selectieve kijker een leidraad om zijn of haar keuze te bepalen”, aldus de organisatoren. “Ook wensen we hiermee voor eens en altijd duidelijk maken dat het RRFFF meer is dan een horrorfestival, een stempel die we sinds de opstart ongewild met ons meedragen. Je kunt op het festival evenzeer verrast worden door feeërieke vertellingen over fantastische wezens, ontroerd worden door pakkende liefdesverhalen met een twist, op het topje van je stoel een spannende actiethriller ervaren of je een breuk lachen met absurde situatiefilms.”
Bij Young Blood ging het steeds om de eerste of tweede film van internationale fantastische filmmakers die volgens de organisatoren veelbelovend zijn. Hiertoe behoorde o.a. de Nederlandse grensverleggende thriller ‘Caged’ van Stephan Brenninkmeijer (met wie eerder een interview op deze site verscheen), die veel waardering oogstte en waar dagen later nóg over nagepraat werd. Heel bijzonder was het met weinig woorden, maar enorm veel empathie gebrachte drama ‘Noctambulous’ van de New Yorker Kelvin C. Bias, waarin een zakenman na het overlijden van zijn vrouw transformeert in een door innerlijke demonen gekwelde slaapwandelaar. Een andere film die hier niet onvermeld mag blijven is de indringende, vakkundig opgebouwde Britse psychologische thriller ‘Stalker’ van Spandau Ballet-bassist Martin Kemp, die hiermee zijn regiedebuut maakt. Hierin krijgt een depressieve schrijfster, die het platteland opgezocht heeft om in alle rust aan haar nieuwe boek te kunnen werken, een nieuwe persoonlijke assistente, die veel in de zin heeft, maar weinig goeds.
• Rijkgeschakeerd programma
Het programma van het Razor Reel Fantastic Film Festival (RRFFF) was ditmaal voor het eerst opgedeeld in secties: Young Blood, Razor’s Edge, Fantastic Scope, Brainsploitation en Short Films. “Zo bieden we de selectieve kijker een leidraad om zijn of haar keuze te bepalen”, aldus de organisatoren. “Ook wensen we hiermee voor eens en altijd duidelijk maken dat het RRFFF meer is dan een horrorfestival, een stempel die we sinds de opstart ongewild met ons meedragen. Je kunt op het festival evenzeer verrast worden door feeërieke vertellingen over fantastische wezens, ontroerd worden door pakkende liefdesverhalen met een twist, op het topje van je stoel een spannende actiethriller ervaren of je een breuk lachen met absurde situatiefilms.”
Bij Young Blood ging het steeds om de eerste of tweede film van internationale fantastische filmmakers die volgens de organisatoren veelbelovend zijn. Hiertoe behoorde o.a. de Nederlandse grensverleggende thriller ‘Caged’ van Stephan Brenninkmeijer (met wie eerder een interview op deze site verscheen), die veel waardering oogstte en waar dagen later nóg over nagepraat werd. Heel bijzonder was het met weinig woorden, maar enorm veel empathie gebrachte drama ‘Noctambulous’ van de New Yorker Kelvin C. Bias, waarin een zakenman na het overlijden van zijn vrouw transformeert in een door innerlijke demonen gekwelde slaapwandelaar. Een andere film die hier niet onvermeld mag blijven is de indringende, vakkundig opgebouwde Britse psychologische thriller ‘Stalker’ van Spandau Ballet-bassist Martin Kemp, die hiermee zijn regiedebuut maakt. Hierin krijgt een depressieve schrijfster, die het platteland opgezocht heeft om in alle rust aan haar nieuwe boek te kunnen werken, een nieuwe persoonlijke assistente, die veel in de zin heeft, maar weinig goeds.
Onder de noemer van Razor’s Edge werden extreme, controversiële, experimentele en/of bizarre films gepresenteerd. Van de acht in deze sectie vertoonde films waren er drie geselecteerd als onderdeel van een in 2011 gestart samenwerkingsverband met het B-movie, Underground & Trash Film Festival (BUTFF). Dat waren de amusante, maar bij vlagen ook vrij intense Braziliaanse monsterfilm ‘Night of the Chupacabras’ van Rodrigo Aragão, de bikkelharde, over een verkrachtende en martelende trucker handelende shocker ‘The Bunny Game’ van de Amerikaan Adam Rehmeier en de incomplete, op het BUTFF wel, maar hier niet op het podium voltooide occulte horrorfilm ‘Maquinas Infernales’ van de Fransman Simon The Pernolitz (eerder besproken in het verslag van het BUTFF op deze site).
Over de collaboratie met andere partijen zegt programmadirecteur en secretaris Patrick Van Hauwaert: “Een van de vernieuwingen is dat we samenwerkingen zijn aangegaan met het Buda Kunstencentrum in Kortrijk, de Cinematek in Brussel en het BUT Film Festival in Breda. Het samenwerkingsverband met het BUTFF noemen wij ButRR, uit te spreken als ‘butter’. Want wat we brengen, is niet alleen smeuïg, maar ook lekker. De films die we onder deze vlag vertonen, draaien ook op het BUTFF. Het is een project dat we in de toekomst nog verder willen uitbreiden, niet alleen met films, maar ook met uitdrukkingen van kunst en dergelijke.” Betekent dit dat op het volgende BUTFF, in september 2012, enkele films op het programma zullen staan die op het RRFFF te zien waren? “Dat zou kunnen, maar de bedoeling is dat we samen twee à drie nieuwe films kiezen. Het kan natuurlijk altijd dat er films van hier ook daar draaien. Ik denk bijvoorbeeld aan ‘Noctambulous’. Maar hoewel die film ideaal zou zijn voor het BUTFF, zal hij waarschijnlijk niet in het ButRR-project zitten.”
Over de collaboratie met andere partijen zegt programmadirecteur en secretaris Patrick Van Hauwaert: “Een van de vernieuwingen is dat we samenwerkingen zijn aangegaan met het Buda Kunstencentrum in Kortrijk, de Cinematek in Brussel en het BUT Film Festival in Breda. Het samenwerkingsverband met het BUTFF noemen wij ButRR, uit te spreken als ‘butter’. Want wat we brengen, is niet alleen smeuïg, maar ook lekker. De films die we onder deze vlag vertonen, draaien ook op het BUTFF. Het is een project dat we in de toekomst nog verder willen uitbreiden, niet alleen met films, maar ook met uitdrukkingen van kunst en dergelijke.” Betekent dit dat op het volgende BUTFF, in september 2012, enkele films op het programma zullen staan die op het RRFFF te zien waren? “Dat zou kunnen, maar de bedoeling is dat we samen twee à drie nieuwe films kiezen. Het kan natuurlijk altijd dat er films van hier ook daar draaien. Ik denk bijvoorbeeld aan ‘Noctambulous’. Maar hoewel die film ideaal zou zijn voor het BUTFF, zal hij waarschijnlijk niet in het ButRR-project zitten.”
Een panorama van de hedendaagse internationale fantastische film werd geboden onder het kopje Fantastic Scope. Drie zeer memorabele films uit deze sectie waren, toeval of niet, van Britse bodem. Allereerst is dat de beklemmende, tot nadenken stemmende thriller ‘Victims’ van David Bryant, waarin enkele ontvoerders er alles aan doen om een man te laten bekennen dat hij in zijn jeugd een kind vermoord heeft. Numero twee is de aangenaam atypische, in Afrika spelende zombiefilm ‘The Dead’ van Howard Ford, die met zijn team in Burkina Faso dermate vreselijke dingen meemaakte dat hun ervaringen voldoende stof zouden opleveren voor een volgende film. En het rijtje wordt gesloten door de sfeervolle bovennatuurlijke thriller ‘Wake Wood’ van David Keating, waarin een kind uit de dood wordt teruggehaald, maar drie dagen later weer moet worden teruggegeven, waar de ouders echter niets voor voelen, met alle gevolgen van dien.
Onder Brainsploitation waren themaprogramma’s, Q&A’s, ontmoetingsavonden en symposia/debatten geschaard. In het kader hiervan werden onder meer enkele verfilmingen van horrorverhalen van H.P. Lovecraft (1890-1937) vertoond, waarbij de Amerikaanse regisseur Sean Branney tekst en uitleg kwam geven over zijn prent ‘The Whisperer in the Darkness’ én het universum van de cultauteur. ‘The Whisperer in the Darkness’, een zwart-witfilm waarmee de makers uitstekend de sfeer van oude films hebben weten te treffen, verhaalt van een professor folklore die op onderzoek uitgaat op het terrein rond een boerderij waar volgens de bewoner onaardse creaturen zouden huizen.
Ook te zien waren verschillende korte en lange animatiefilms. In het verlengde hiervan kon men genieten van trailers en fragmenten van de meest opmerkelijke animatiefilms in het door Michael Helmerhorst gepresenteerde programma ‘Animation Extravaganza’, ook wel bekend als ‘De Nacht van de Geanimeerde Wansmaak’, dat hij samen met Jan ‘Mr. Horror’ Doense had samengesteld. Dit programma was eerder te zien op diverse locaties in Nederland en op het filmfestival Offscreen in Brussel.
Verder was er een ontmoetingsavond voor amateur- en semiprofessionele filmmakers, waarbij kort werk werd vertoond, ervaringen werden uitgewisseld en samenwerkingsmogelijkheden werden gepeild.
Dat met Short Films korte films bedoeld worden, zal zo helder als een glas bronwater zijn. Meer dan 20 filmpjes uit allerlei landen passeerden de revue. Daar zaten juweeltjes tussen als ‘Suiker’ van de Nederlander Jeroen Annokkee, waarin zoiets onschuldigs als het uitlenen van wat suiker verregaande gevolgen heeft, en ‘Distopia St.’ van de Brit David Cave, waarin een opgesloten man een sleutel moet vinden om te ontsnappen, wat tot verrassende situaties leidt.
• Groeikansen door lidmaatschap van EFFFF
In mei 2011 werd het RRFFF officieel toegelaten tot de European Fantastic Film Festival Federation (EFFFF). Hiervan zijn ruim 20 fantastische filmfestivals lid, waaronder ook enkele ondersteunende festivals uit Azië en de VS. Als hoofddoelstelling heeft de organisatie het promoten van Europese fantastische films en het ondersteunen van de fantastische filmindustrie. Het RRFFF trad toe als ‘adherent member’. Dankzij dit lidmaatschap kreeg het RRFFF de kans om het festivalprogramma uit te breiden en daardoor zowel in omvang als kwaliteit te groeien. Dat bleek ook wel uit de programmering, want er werden ditmaal 50 films vertoond, 10 meer dan het jaar ervoor.
Alle leden van het EFFFF krijgen de mogelijkheid om een Europese competitie voor korte films te organiseren, waarbij de deelnemers kans maken op het winnen van een prijs: de Zilveren Méliès. Daarom had de organisatie van het RRFFF besloten om tijdens de vierde editie voor de eerste maal deze Europese competitie voor korte films in te richten. Hiermee wil het RRFFF beginnend Europees talent ondersteunen en de kwalitatief hoogstaande fantastische korte film in de kijker zetten. De winnaar van de Razor Reel Zilveren Méliès dingt samen met de andere Zilveren Méliès-winnaars mee naar de Gouden Méliès, die uitgereikt wordt in 2012.
Ook te zien waren verschillende korte en lange animatiefilms. In het verlengde hiervan kon men genieten van trailers en fragmenten van de meest opmerkelijke animatiefilms in het door Michael Helmerhorst gepresenteerde programma ‘Animation Extravaganza’, ook wel bekend als ‘De Nacht van de Geanimeerde Wansmaak’, dat hij samen met Jan ‘Mr. Horror’ Doense had samengesteld. Dit programma was eerder te zien op diverse locaties in Nederland en op het filmfestival Offscreen in Brussel.
Verder was er een ontmoetingsavond voor amateur- en semiprofessionele filmmakers, waarbij kort werk werd vertoond, ervaringen werden uitgewisseld en samenwerkingsmogelijkheden werden gepeild.
Dat met Short Films korte films bedoeld worden, zal zo helder als een glas bronwater zijn. Meer dan 20 filmpjes uit allerlei landen passeerden de revue. Daar zaten juweeltjes tussen als ‘Suiker’ van de Nederlander Jeroen Annokkee, waarin zoiets onschuldigs als het uitlenen van wat suiker verregaande gevolgen heeft, en ‘Distopia St.’ van de Brit David Cave, waarin een opgesloten man een sleutel moet vinden om te ontsnappen, wat tot verrassende situaties leidt.
• Groeikansen door lidmaatschap van EFFFF
In mei 2011 werd het RRFFF officieel toegelaten tot de European Fantastic Film Festival Federation (EFFFF). Hiervan zijn ruim 20 fantastische filmfestivals lid, waaronder ook enkele ondersteunende festivals uit Azië en de VS. Als hoofddoelstelling heeft de organisatie het promoten van Europese fantastische films en het ondersteunen van de fantastische filmindustrie. Het RRFFF trad toe als ‘adherent member’. Dankzij dit lidmaatschap kreeg het RRFFF de kans om het festivalprogramma uit te breiden en daardoor zowel in omvang als kwaliteit te groeien. Dat bleek ook wel uit de programmering, want er werden ditmaal 50 films vertoond, 10 meer dan het jaar ervoor.
Alle leden van het EFFFF krijgen de mogelijkheid om een Europese competitie voor korte films te organiseren, waarbij de deelnemers kans maken op het winnen van een prijs: de Zilveren Méliès. Daarom had de organisatie van het RRFFF besloten om tijdens de vierde editie voor de eerste maal deze Europese competitie voor korte films in te richten. Hiermee wil het RRFFF beginnend Europees talent ondersteunen en de kwalitatief hoogstaande fantastische korte film in de kijker zetten. De winnaar van de Razor Reel Zilveren Méliès dingt samen met de andere Zilveren Méliès-winnaars mee naar de Gouden Méliès, die uitgereikt wordt in 2012.
• Reel Masquerade: verkleed de straat op
Dit jaar werd voor het eerst de Reel Masquerade gehouden. Dit hield in dat een groep mensen verkleed en vaak ook nog geschminkt de straat op ging. Het was letterlijk en figuurlijk een kleurrijk gezelschap, bestaande uit de meest uiteenlopende, deels zelfgemaakte creaties. Zo droegen enkele participanten een met zorg voor detail vervaardigde steampunk-outfit. Ook ondergetekende marcheerde vrolijk mee: als skelet. Het zal niemand verbazen dat deze, soms zeer opzichtig uitgemonsterde lieden veel bekijks trokken in het centrum, waar het door het mooie weer wemelde van de mensen, waaronder aardig wat toeristen. Regelmatig gingen voorbijgangers op de foto met een angstwekkende of juist heel lieflijke verschijning. Fotografen liepen mee om her en der deelnemers in een bepaald tafereeltje of op een bijzondere locatie op de geheugenkaart vast te leggen.
Ook was er een competitie-element aan verbonden. De Razor Reel Jury beoordeelde alle ‘inzendingen’ en riep uiteindelijk Elke Klaassen-Overdevest uit tot winnares. Daarnaast kon iedereen op Facebook op zijn of haar favoriet stemmen. Dat werd Phaedra Vanwynsberghe. Beide laureaten zullen prijken op de affiche van de Reel Masquerade van dit jaar, die op zaterdag 3 november gehouden zal worden. Verder zal een groot deel van het deelnemersveld te zien zijn in de festivaltrailer, die in februari 2012 in Brugge werd opgenomen. Dit promotiefilmpje, dat komende zomer af zal zijn, werd geregisseerd door de Britse cineast Leigh Dovey, maker van de pakkende thriller ‘The Fallow Field’, die in 2010 op het festival te zien was.
Dit jaar werd voor het eerst de Reel Masquerade gehouden. Dit hield in dat een groep mensen verkleed en vaak ook nog geschminkt de straat op ging. Het was letterlijk en figuurlijk een kleurrijk gezelschap, bestaande uit de meest uiteenlopende, deels zelfgemaakte creaties. Zo droegen enkele participanten een met zorg voor detail vervaardigde steampunk-outfit. Ook ondergetekende marcheerde vrolijk mee: als skelet. Het zal niemand verbazen dat deze, soms zeer opzichtig uitgemonsterde lieden veel bekijks trokken in het centrum, waar het door het mooie weer wemelde van de mensen, waaronder aardig wat toeristen. Regelmatig gingen voorbijgangers op de foto met een angstwekkende of juist heel lieflijke verschijning. Fotografen liepen mee om her en der deelnemers in een bepaald tafereeltje of op een bijzondere locatie op de geheugenkaart vast te leggen.
Ook was er een competitie-element aan verbonden. De Razor Reel Jury beoordeelde alle ‘inzendingen’ en riep uiteindelijk Elke Klaassen-Overdevest uit tot winnares. Daarnaast kon iedereen op Facebook op zijn of haar favoriet stemmen. Dat werd Phaedra Vanwynsberghe. Beide laureaten zullen prijken op de affiche van de Reel Masquerade van dit jaar, die op zaterdag 3 november gehouden zal worden. Verder zal een groot deel van het deelnemersveld te zien zijn in de festivaltrailer, die in februari 2012 in Brugge werd opgenomen. Dit promotiefilmpje, dat komende zomer af zal zijn, werd geregisseerd door de Britse cineast Leigh Dovey, maker van de pakkende thriller ‘The Fallow Field’, die in 2010 op het festival te zien was.
• Prijzen
Zoals elk rechtgeaard filmfestival kent ook het RRFFF prijzen. De publieksprijs ging naar ‘The Divide’ van de Franse regisseur Xavier Gens. Hierin tracht een gemêleerd groepje mensen na een nucleaire aanval te overleven in een claustrofobisch aandoend appartement. Vervolgens krijgt het gezelschap te maken met een reddingsteam dat heel anders is dan het zich in eerste instantie voordoet.
Het Israëlische ‘Rabies’ (‘Kalevet’) van het jonge regisseursduo Aharon Keshales en Navot Papushado kreeg de Young Blood Award. Deze volledig in het Hebreeuws gesproken, volgens de jury “origineel en sterk gemaakte horrorprent” is – voor zover bekend – de allereerste Israëlische slasherfilm. Hierin komt een meisje gevangen te zitten in een mijnschacht in een bos, terwijl er in die streek ook nog een seriemoordenaar rondwaart. Er ontstaat een kat-en-muis-spel dat ontaardt in een dodelijke situatie voor een groep tennissers, een boswachter, een stel politieagenten en… een hond.
Zoals elk rechtgeaard filmfestival kent ook het RRFFF prijzen. De publieksprijs ging naar ‘The Divide’ van de Franse regisseur Xavier Gens. Hierin tracht een gemêleerd groepje mensen na een nucleaire aanval te overleven in een claustrofobisch aandoend appartement. Vervolgens krijgt het gezelschap te maken met een reddingsteam dat heel anders is dan het zich in eerste instantie voordoet.
Het Israëlische ‘Rabies’ (‘Kalevet’) van het jonge regisseursduo Aharon Keshales en Navot Papushado kreeg de Young Blood Award. Deze volledig in het Hebreeuws gesproken, volgens de jury “origineel en sterk gemaakte horrorprent” is – voor zover bekend – de allereerste Israëlische slasherfilm. Hierin komt een meisje gevangen te zitten in een mijnschacht in een bos, terwijl er in die streek ook nog een seriemoordenaar rondwaart. Er ontstaat een kat-en-muis-spel dat ontaardt in een dodelijke situatie voor een groep tennissers, een boswachter, een stel politieagenten en… een hond.
De korte film ‘The Origin of Creatures’ van de Nederlandse regisseur Floris Kaayk won de Zilveren Mélies. Hierin wordt getoond wat er overblijft als de wereld zich na een ramp opnieuw zou uitvinden en herstellen. Kaayk was, à propos, in maart 2012 wereldnieuws door onder de schuilnaam Jarno Smeets een filmpje op YouTube te zetten waarin hij een meter of 100 leek te vliegen, hangend aan vleugels die door wat gadgets aangestuurd zouden zijn. Zelfs de makers van ‘Mythbusters’ en special effects-experts die aan de ‘Star Wars’-cyclus hadden meegewerkt bogen zich erover. Was het echt of was het een hoax? In de veelbekeken Nederlandse talkshow ‘De Wereld Draait Door’ gaf hijzelf een paar dagen later toe dat hij Floris Kaayk heet, filmmaker is en de beelden getrukeerd had. Dat hij eerder al twee – overigens schitterende – fakedocumentaires had gemaakt, die toevalligerwijs een week eerder vertoond waren op de sf-conventie Katcon in Katwijk, had natuurlijk al de nodige argwaan kunnen doen wekken en zal dat ook best wel bij deze of gene opgeroepen hebben. The Flying Dutchman, zoals hij te boek was komen te staan, was dus in werkelijkheid The Lying Dutchman die met zijn filmpje 3 miljoen kijkers had weten te trekken, dát dan weer wel…
• Tot slot
Dat het RRFFF in een groeifase verkeert, komt niet alleen tot uiting in het vergrote programma-aanbod en de geïnitieerde samenwerkingsprojecten. Ook zit er een stijgende lijn in het aantal festivalbezoekers. Van Hauwaert: “We hebben gemerkt dat de zalen voller zitten dan we gewend zijn. We zijn absoluut vooruitgegaan. Ook hebben we onder de films enkele uitschieters qua bezoekersaantal gezien. Bij moeilijk toegankelijke films verwacht je uiteraard geen honderd man, dat weet iedereen. Maar van films als ‘The Divide’, ‘Kill List’, ‘Stalker’ en ‘Inbred’ weten wij: dat zijn echte festivalfilms, films die het over het algemeen goed doen bij het publiek. Daar hebben wij wel een goed gevoel bij. Ik zal heel eerlijk zijn: voor ons was het een verrassing dat ‘Caged’ van de Nederlandse regisseur Stephan Brenninkmeijer het zo goed deed, omdat deze film bij ons niet echt bekend is. Laat ik het zo zeggen: het is niet zo, dat er een hype rond deze film is, dat de bladen er vol van staan niet in België in elk geval. Dus zie je mensen daarop afkomen, dan wéét je dat ze dat doen puur op basis van de inhoud, van wat ze erover in de catalogus of op de festivalsite gelezen hebben. ‘The Divide’ kreeg aandacht in ‘Fangoria’, over ‘Kill List’ speekt heel Engeland en ‘Inbred’ is een film die op bijna elk festival draait. Dan weet je wel: dit leeft bij de gemeenschap. Maar over ‘Caged’, wat een uitermate mooie film is, tastten we wat dat betreft in het duister. Vandaar dat we aangenaam verrast werden door zowel de reacties als de opkomst.”
Dat het RRFFF in een groeifase verkeert, komt niet alleen tot uiting in het vergrote programma-aanbod en de geïnitieerde samenwerkingsprojecten. Ook zit er een stijgende lijn in het aantal festivalbezoekers. Van Hauwaert: “We hebben gemerkt dat de zalen voller zitten dan we gewend zijn. We zijn absoluut vooruitgegaan. Ook hebben we onder de films enkele uitschieters qua bezoekersaantal gezien. Bij moeilijk toegankelijke films verwacht je uiteraard geen honderd man, dat weet iedereen. Maar van films als ‘The Divide’, ‘Kill List’, ‘Stalker’ en ‘Inbred’ weten wij: dat zijn echte festivalfilms, films die het over het algemeen goed doen bij het publiek. Daar hebben wij wel een goed gevoel bij. Ik zal heel eerlijk zijn: voor ons was het een verrassing dat ‘Caged’ van de Nederlandse regisseur Stephan Brenninkmeijer het zo goed deed, omdat deze film bij ons niet echt bekend is. Laat ik het zo zeggen: het is niet zo, dat er een hype rond deze film is, dat de bladen er vol van staan niet in België in elk geval. Dus zie je mensen daarop afkomen, dan wéét je dat ze dat doen puur op basis van de inhoud, van wat ze erover in de catalogus of op de festivalsite gelezen hebben. ‘The Divide’ kreeg aandacht in ‘Fangoria’, over ‘Kill List’ speekt heel Engeland en ‘Inbred’ is een film die op bijna elk festival draait. Dan weet je wel: dit leeft bij de gemeenschap. Maar over ‘Caged’, wat een uitermate mooie film is, tastten we wat dat betreft in het duister. Vandaar dat we aangenaam verrast werden door zowel de reacties als de opkomst.”
Kelvin Bias (links), de regisseur van ‘Noctambulous’, David Bryant (rechts), de regisseur van ‘Victims’ en Leighton Wise, de cameraman van ‘Victims’, op een van de de kleinste bruggen van Brugge, de Bonifaciusbrug. Velen denken dat dit de oudste brug van de stad is, maar dat is niet zo. Hij dateert van 1910. (Foto: Ton van Rooij)
De volgende editie van het RRFFF grijpt plaats van 25 oktober t/m 3 november 2012. Bestaan er eigenlijk plannen voor nieuwe programmaonderdelen? Van Hauwaert: “Plannen genoeg, hoor! Zo zat ik een tijd terug met Jan Doense in Amsterdam te kijken naar een optreden van The B-Movie Orchestra. Dat is een Ierse band met zo’n 13 à 14 muzikanten en een paar go go-danseressen die muziek uit oude B-films opnieuw inspeelt, waarbij de corresponderende filmfragmenten op een groot scherm worden afgebeeld. We zouden deze groep heel graag naar ons festival willen halen, maar daar moeten we natuurlijk wel geld voor hebben. We hopen daar subsidie voor te krijgen, maar dat is nu juist het grootste probleem, want we worden blijkbaar nog altijd niet voor vol aangezien door subsidiecommissies. Zij noemen ons te lokaal, terwijl we dit jaar 20 internationale gasten hadden en samenwerkingen zijn aangegaan met Kortrijk, Brussel en zelfs over de grens, in Nederland. Dan kun je ons toch moeilijk lokaal noemen? Ook zouden wij geen artistieke invulling geven aan ons programma. Maar als je ‘Noctambulous’, ‘Victims’ en ‘Neverlost’ programmeert, en nog wat andere films, dan kun je niet zeggen dat je geen artistieke invulling aan je programma geeft. En als je een waagstuk als ‘The Bunny Game’ vertoont, dan doe je toch iets dat een ander niet doet. Dat zijn naar mening duidelijke toonbeelden van een artistieke programma-invulling: films die niet mainstream zijn, die anders zijn, die vernieuwend zijn. Dus dan kun je je de vraag stellen in hoeverre ze je au sérieux nemen. Daarom moeten wij het doen met een budget verkregen via sponsors, vrienden en vrijwilligers. Mocht het zo zijn, dat we in 2012 wél subsidie ontvangen, dan zullen we zeker enkele nevenprojecten realiseren. Hierbij hebben we een aantal zaken op het oog, die vooral met muziek te maken hebben. Maar we willen ook graag iets op het gebied van internationale kunst doen. De plannen liggen er!”
Wie geïnteresseerd is (geraakt): alle informatie over het festival is te vinden op www.rrfff.be.
Wie geïnteresseerd is (geraakt): alle informatie over het festival is te vinden op www.rrfff.be.