Ivo Uyttendaele: Arteria Vertebralis
Een bizarre fase uit het leven van een vreemde psychiater
Deze subtitel vat de essentie van deze roman heel goed samen. Arteria Vertebralis is een arterie langs de halswervels naar de hersens, het uitschakelen van de bloedtoevoer langs daar veroorzaakt de dood en indien zorgvuldig uitgevoerd laat dit geen sporen na: de perfecte moord. Dat is waarvan Jan Berkel beschuldigd wordt als de voorzitter van de Raad van Bestuur van het ziekenhuis waar Berkel werkt als psychiater, dood gevonden wordt. Berkel belandt zes maanden in de gevangenis maar de moord kan niet bewezen worden. Hij wordt uiteraard ontslagen en begint een armtierige privé praktijk in Nederland. Berkel is volledig wereldvreemd, een typisch geval van een psychiater die zichzelf eens zou moeten onderzoeken. Hij is arrogant, egocentrisch, hautain en niet in staat een relatie met vrouwen in stand te beginnen. Hij is geobsedeerd om zijn onschuld te bewijzen en begint, met hulp van een Nederlandse verpleegkundige (een van haar collega’s werd door wurging vermoord) en een Franse juriste, op eigen houtje op onderzoek te gaan. Kreeg de ‘vermoorde’ een spuitje teveel van zijn huisdokter? Heeft zijn nichtje de man een handje geholpen om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen? Is er nog een andere potentiële dader, en wat is het motief? Berkel wordt tegengewerkt door een politieman die een oude vete met hem heeft, en zijn arrogant gedrag en voorkeur voor psychologische spelletjes helpen zijn onderzoek niet vooruit. De chronologie is vaak zoek, alles loopt eerder verwarrend door mekaar. Een bizarre whodunnit, met hier en daar een vleugje humor en wat aanklachten over incompetentie en fouten in de leiding van de medische zorg, dit alles gehinderd door vele monologen, saaie dialogen en een gebrek aan ware actie en een interessante plot. Uyttendaele was hoofdgeneesheer in een psychiatrisch centrum, en psychiater in Mechelen. Hij heeft dus wel de vakkennis om een interessante tekening te maken van een geheel op zichzelf gerichte wereldvreemde en irriterende man, maar dat schept nog geen spannende suspense roman.
Eddy C. Bertin (2)
Deze subtitel vat de essentie van deze roman heel goed samen. Arteria Vertebralis is een arterie langs de halswervels naar de hersens, het uitschakelen van de bloedtoevoer langs daar veroorzaakt de dood en indien zorgvuldig uitgevoerd laat dit geen sporen na: de perfecte moord. Dat is waarvan Jan Berkel beschuldigd wordt als de voorzitter van de Raad van Bestuur van het ziekenhuis waar Berkel werkt als psychiater, dood gevonden wordt. Berkel belandt zes maanden in de gevangenis maar de moord kan niet bewezen worden. Hij wordt uiteraard ontslagen en begint een armtierige privé praktijk in Nederland. Berkel is volledig wereldvreemd, een typisch geval van een psychiater die zichzelf eens zou moeten onderzoeken. Hij is arrogant, egocentrisch, hautain en niet in staat een relatie met vrouwen in stand te beginnen. Hij is geobsedeerd om zijn onschuld te bewijzen en begint, met hulp van een Nederlandse verpleegkundige (een van haar collega’s werd door wurging vermoord) en een Franse juriste, op eigen houtje op onderzoek te gaan. Kreeg de ‘vermoorde’ een spuitje teveel van zijn huisdokter? Heeft zijn nichtje de man een handje geholpen om het tijdelijke met het eeuwige te verwisselen? Is er nog een andere potentiële dader, en wat is het motief? Berkel wordt tegengewerkt door een politieman die een oude vete met hem heeft, en zijn arrogant gedrag en voorkeur voor psychologische spelletjes helpen zijn onderzoek niet vooruit. De chronologie is vaak zoek, alles loopt eerder verwarrend door mekaar. Een bizarre whodunnit, met hier en daar een vleugje humor en wat aanklachten over incompetentie en fouten in de leiding van de medische zorg, dit alles gehinderd door vele monologen, saaie dialogen en een gebrek aan ware actie en een interessante plot. Uyttendaele was hoofdgeneesheer in een psychiatrisch centrum, en psychiater in Mechelen. Hij heeft dus wel de vakkennis om een interessante tekening te maken van een geheel op zichzelf gerichte wereldvreemde en irriterende man, maar dat schept nog geen spannende suspense roman.
Eddy C. Bertin (2)