Dacre Stoker En Ian Holt: Dracula De Ondode
Een cultvampier krijg je niet dood: de herboren Dracula
Het jaar is 1912, 25 jaar na de dood van de vampier Dracula. Het groepje vrienden dat hem vernietigde is uiteengevallen. Seward is verslaafd aan morfine. Mina, die zich liet verleiden door Dracula en diens bloed dronk, kreeg daardoor speciale krachten en blijft eeuwig jong en mooi. Haar echtgenoot, Jonathan Harker, kan dat niet aan en is een dronkaard geworden. Hun zoon Quincey stopt zijn studies aan de universiteit van Sorbonne en trekt naar Londen om als toneelacteur carrière te maken. Daar werken Bram Stoker en de producer Deanne Hamilton net aan een toneelversie van Stokers roman ‘Dracula’, die de tanende verkoop van het boek vooruit moet helpen. Dan worden Seward en Jonathan op gruwelijke manier vermoord. Inspecteur Cotford is er van overtuigd dat Mina samenspant met Van Helsing, die hij ervan verdenkt Jack the Ripper te zijn. Een nieuwe vijand is opgedoken: gravin Elisabeth Bathory, een supervampier met ongelooflijke krachten en bloeddorst. En zo gaat het maar door, behalve dat het veel ingewikkelder wordt. Dit boek lezen na de originele ‘Dracula’ is een onthutsende ervaring: alle rollen worden omgekeerd, fictieve personages ontmoeten echte historische figuren, met de geschiedschrijving wordt een flink loopje genomen, en Dracula leeft nog steeds en wordt zowaar een van de goeden. In feite hebben de auteurs niet alleen ‘Dracula’ herschreven en alles op z’n kop gezet, zich aanvankelijk baserend op Stokers werknota’s, maar ook leentjebuur gespeeld bij elke Dracula van boek, film, toneel, stripverhaal en noem maar op. Bathory zou een verre familieband gehad hebben met Dracula, behalve dat die nooit zo heette. Vlad III alias Vlad Tepes droeg nooit de naam Dracula (betekenend de zoon van Dracul), zijn vader was wel Vlad II bekend als prins Dracul (de draak of de duivel). De auteurs, een verre nazaat van Bram Stoker en een scriptschrijver en Dracula-fanaat, hebben zich in dit ‘vervolg’ zéér veel literaire vrijheden veroorloofd, en geven dat ook grif toe. Als kenner irriteerde mij dat aanvankelijk mateloos, maar dit is niet echt een vervolg maar eerder een recreatie van de literaire figuur die Bram Stoker schiep, gezien door de ogen van mensen die vele honderden reïncarnaties van Dracula de revue hebben zien passeren. De roman valt dus feitelijk best mee als je enige afstand kan maken van het origineel. Het eerste deel komt erg traag op gang, met veel psychologische uitdiepingen en historische uitleg en verwijzingen, maar de tweede helft gaat volledig de horror toer op, met extremen die je enkel in een stripverhaal zou verwachten. Het slot voorspelt uiteraard een vervolg op dit vervolg. Historische gimmick ook in de titel: de ondertitel ‘De Ondode’ was de originele manuscripttitel van ‘Dracula’. Gelukkig hebben de auteurs gekozen voor de moderne aanpak van een lineair boek, en niet nostalgisch een verzameling dagboekfragmenten, brieven, etc. aan elkaar gekleefd. Leuk maar het is even wennen. Met een uitgebreid nawoord over Bram Stoker door Elizabeth Miller, en interessante hoofdstukken over de research en het schrijven zelf door beide auteurs waarin ze vrijuit alle vrijheden en wijzigingen tegenover het origineel verklaren, evenals enkele foto’s van de nagelaten fragmenten van Stokers eigen hand. Tenslotte nog een beginfragment uit de originele ‘Dracula’. Jan De Bont is al begonnen aan de verfilming die midden 2010 afgewerkt zou worden. Eddy C. Bertin *** Originele Titel: Dracula - The Un-dead Uitgeverij: Mynx 2009 Paperback 460 Blz. ISBN: 9789089681058 |