Thirza Meta: Maanhoedster
Lijvige fantasy cyclus over strijd tussen Licht en Duister
Na ‘Wortelboom’ en ‘Muziekwevers’ is dit het derde in de volumineuze cyclus ‘Zerians Vloek’ die de fantasy wereld waarin alles zich afspeelt in chaos stortte. Vay’Sayan, Heer van het Duister, en zijn tegenspeelster Alvitiria, Vrouwe van het Licht, zitten nog steeds gevangen in hun respectievelijke wortelbomen, en hoewel verzwakt manifesteren ze zich via hun volgelingen. Shin’Kahdir, het kind met de zilveren ogen wordt beschermd door de Maanhoedster, Shin’Dynave, een oude godin die na lange tijd tussenkomt in de gebeurtenissen. Hij is ook in het bezit van het gezochte en gevaarlijke boek Isangraille. De meeste grote spelers in de doorgaande strijd tussen Licht en Duister zitten gevangen in de Tussenwereld, maar Zerian, wiens vloek de wereld brak, is alweer herboren als Raznei en wil proberen de oude vloek te verbreken. Opnieuw volgen we tientallen personages wiens avonturen parallel verlopen, verhalen van verraad, corruptie, liefde, begeerte, complotten, moord, folteringen, etc. Heel veel heeft te maken met dromen, profetieën, flashbacks en verkenningen van andermans geest, maar je krijgt ook een overdosis van magische staven, elfen, nimfen, hellehonden, intelligente reuzenkatten, vlammende paarde, drakenruiters, gnomen en zowat elk fantasy element dat je kan bedenken. Deze wereld is afwisselend heel realistisch en heel etherisch en magisch. Het boek Isangraille wordt geopend en weer gesloten, wat voor nog meer chaos zorgt in de al verdeelde wereldrijken. De reeks komt stilaan in een stroomversnelling. Hoewel de Maanhoedster zelfs slechts weinig ten tonele komt, leidt alles nu naar de definitieve strijd tussen Duister en Licht. Helaas is dit de eerste helft van het derde boek, dat omwille van de lengte, in twee gesplitst werd, zodat we voor de finale nog even op onze honger moeten blijven zitten. Vlot geschreven met interessante en, ondanks de vaak fantastische plotwendingen, geloofwaardige personages maar met een uitermate complexe plot. Ondanks de inleiding, de proloog en de uitgebreide namenlijst, lees je beter eerst de vorige delen want hoe leuk dit boek ook is, het staat moeilijk op zichzelf en is noodgedwongen een interim boek in de cyclus. Het volgende en allicht laatste boek zal hopelijk alle losse eindjes samenbrengen. Eddy C. Bertin *** |
|