A.I. Artificial Intelligence
Kan een robot liefhebben?
In het najaar van 1994 kondigde regisseur Stanley Kubrick aan dat zijn volgende project ‘A.I.’ zou worden, rond een futuristische Pinokkio of robotjongen, die geadopteerd werd door een kinderloze vrouw. Hij liep al sedert 1982 met dit idee rond, toen hij de rechten op de verfilming van het kortverhaal ‘Supertoys Last All Summer Long’ van de auteur Brian Aldiss gekocht had, en dacht dat nu met de doorbraak van speciale effecten en computeranimatie, het moment gekomen was om dat in een film om te zetten. In een interview in 1971 zei hij: "One of the fascinating questions that arises in envisioning computers more intelligent than men is, at what point machine intelligence deserves the same consideration as biological intelligence. Once a computer learns by experience as well as by its original programming, and once it has access to much more information than any number of human geniuses might possess, the first thing that happens is that you don't really understand it anymore, and you don't know what it's doing or thinking about. You could be tempted to ask yourself in what way is machine intelligence any less sacrosanct than biological intelligence, and it might be difficult to arrive at an answer flattering to biological intelligence."
In het begin van de jaren negentig hadden Aldiss en Kubrick al tweemaal geprobeerd om samen het kortverhaal in scriptvorm te gieten. Auteurs Bob Shaw, Ian Watson en Sara Maitland hadden ook al geprobeerd om het verhaal meer te polijsten.
Maar Kubrick pakte eerst ‘Eyes Wide Shut’ aan, en dat werd zijn laatste film. Hij stierf in 1999. Het project ‘A.I.’ werd op de plank gelegd. Kubrick zelf had tevoren al gedacht dat Spielberg de regisseurstoel moest bemannen. Kubrick's schoonbroer Jan Harlan, die zijn films geproduceerd had, vertelde dat tijdens de voorbereidingen Kubrick tot het besef kwam dat zij moesten hieraan samenwerken. Spielberg was toen al in ‘A.I.’ geïnteresseerd, er waren reeds contacten tussen hen geweest, meer nog Kubrick had al in 1995 besprekingen gevoerd met Dennis Muren van Industrial Light & Magic. En uiteindelijk in maart 2000 gaf Steven Spielberg officieel toe dat hij het ultieme Kubrickproject zou regisseren, in opdracht van de Warner Brothers studio. "Stanley had a vision for this project that was evolving over 18 years," bevestigde Spielberg. "I am intent on bringing to the screen as much of that vision as possible along with elements of my own."
De inhoud van het kortverhaal is het volgende: In het midden van de éénentwintigste eeuw zijn door het toedoen van het broeikaseffect de poolkappen grotendeels gesmolten. Hierdoor zijn de kuststeden zoals New York deels overstroomd. De regering zet een loterij op, om te bepalen welke families nog kinderen mogen hebben. De ongelukkigen zullen echter de mogelijkheid hebben om een robotbaby te kopen. De familie Swinton is zo'n ongelukkige en adopteert het robotkind David. Koestert David's moeder voor hem een echte liefde? De oplossing van dit raadsel zal het centrale thema van David's leven worden. Het filmscenario wijkt er enigszins van af. Spielberg schreef het na Kubrick’s dood en baseerde de visuele ontwerpen op Kubrick’s ideeën.
Het scenario opent met een speech die de wetenschapper Dr. Hobby richt tot zijn collega’s, een proclamatie dat meer mensachtige robots zouden moeten ontwikkeld worden en op de markt gebracht worden door zijn firma. Dan verplaatst de camera zich naar het huis van één van de medewerkers uit die firma, Henry Swinton en zijn vrouw Monica. Hun zoon Martin ligt in diepvriesslaap omdat hij een ziekte heeft die op dat ogenblik niet kan behandeld worden. Dr. Hobby en zijn firma plaatsen het prototype van een robot, David, die een mensenkind moet vervangen, bij de Swintons. Allereerst zijn er de gebruikelijke afstotingsverschijnselen, maar het echte verhaal begint wanneer Monica de rituele activatie van David’s speciaal programma in gang zet. Hij is ontworpen om diegene lief te hebben die dat programma in gang zet, en op intense basis, liefde bij hem of haar te zoeken. Na enkele emotioneel krachtige scènes wordt David opzijgeschoven, ten voordele van de herrezen Martin. David wordt gedropt in het bos, waar hij op zoek gaat naar hulp. Hij komt in contact met een andere androïde (een mecha), Gigolo Joe (een liefdesslaaf) die gezocht wordt voor moord. In dit deel van de film worden David en Joe beiden vluchtelingen en avonturiers. David gaat op zoek naar de Blauwe Fee, het personage waardoor hij geobsedeerd geraakt is, sinds hij hoorde dat zij Pinokkio in een echte jongen omgetoverd had. David denkt immers wanneer hij echt menselijk geworden zal zijn, zijn moeder hem zal terugwillen in haar leven.
Toch zijn de mecha’s duidelijk de underdogs in deze maatschappij. In hartverscheurende scènes zien we hoe deze robots bijeengedreven worden en in een kooi gestopt worden. Net als de toenmalige Christenen worden ze in een soort arena geleid, om daar letterlijk afgeslacht te worden door een bende robothatende mensen.
Net zoals in het echte leven de schepping van A.I. omringd wordt met morele en ethische vragen, is dat ook het geval voor deze film. Wat is het leven en waar ligt de lijn die bewustzijn onderscheidt van een voorgeprogrammeerde reactie? Indien een robot echt een mens lief kan hebben, welke verantwoordelijkheid heeft die persoon dan t.o.v. de robot? Hoe kan een onsterfelijke robot de dood van zijn organische scheppers aanvaarden? Ik vertelde het u al, dit gegeven is door verschillende auteurs onderzocht. De film zet ons aan het denken over grote dingen, zoals liefde, het leven, God, en onze plaats in het universum.
‘A.I.’ is dan ook een pracht van een film, bijna volledig ontdaan van actiescènes, en integraal gefocust op intelligente thema’s.
Een echte aanrader, zoals trouwens bijna het integrale werk van Spielberg.
Deze Blue-ray Disc is momenteel enkel via de actie “Twee Warner Bros Essentials kopen + de Blue-ray van ‘A.I. gratis” te verkrijgen. De officiële release volgt pas naar het einde van dit jaar.
Een pak extra’s
‘Creating A.I.’ met het overlijden van Stanley Kubrick en de aanloop naar de film
‘Acting A.I.’ met ‘A Portrait of David’ en ‘A Portrait of Gigolo Joe’
‘Designing A.I.’ met ‘Drawing to Sets’, ‘Dressing’, ‘Lighting’, ‘Special Effects’, ‘The Robots of A.I.’
‘Special Visual Effects And Animation: ILM’ met ‘An Overview by Dennis Muren’, ‘The Robots’, ‘The Miniatures’, ‘The New York City Sequence’, ‘Animating A.I.’
‘The Sound And Music Of A.I.’ met ‘Sound Design’ met ‘The Music’
‘Closing Steven Spielberg: our Responsability to A.I.
‘A.I. Archives’ met Trailers, Storyboards, Chris Baker’s Portfolio, Production Design, ILM Portfolio en Portret Gallery.
Patrick Van de Wiele (5)
TECHNISCHE FICHE
ARTISTIEKE FICHE
Met dank aan Belgian Advertising I Meer info: www.warnerbros.be
In het najaar van 1994 kondigde regisseur Stanley Kubrick aan dat zijn volgende project ‘A.I.’ zou worden, rond een futuristische Pinokkio of robotjongen, die geadopteerd werd door een kinderloze vrouw. Hij liep al sedert 1982 met dit idee rond, toen hij de rechten op de verfilming van het kortverhaal ‘Supertoys Last All Summer Long’ van de auteur Brian Aldiss gekocht had, en dacht dat nu met de doorbraak van speciale effecten en computeranimatie, het moment gekomen was om dat in een film om te zetten. In een interview in 1971 zei hij: "One of the fascinating questions that arises in envisioning computers more intelligent than men is, at what point machine intelligence deserves the same consideration as biological intelligence. Once a computer learns by experience as well as by its original programming, and once it has access to much more information than any number of human geniuses might possess, the first thing that happens is that you don't really understand it anymore, and you don't know what it's doing or thinking about. You could be tempted to ask yourself in what way is machine intelligence any less sacrosanct than biological intelligence, and it might be difficult to arrive at an answer flattering to biological intelligence."
In het begin van de jaren negentig hadden Aldiss en Kubrick al tweemaal geprobeerd om samen het kortverhaal in scriptvorm te gieten. Auteurs Bob Shaw, Ian Watson en Sara Maitland hadden ook al geprobeerd om het verhaal meer te polijsten.
Maar Kubrick pakte eerst ‘Eyes Wide Shut’ aan, en dat werd zijn laatste film. Hij stierf in 1999. Het project ‘A.I.’ werd op de plank gelegd. Kubrick zelf had tevoren al gedacht dat Spielberg de regisseurstoel moest bemannen. Kubrick's schoonbroer Jan Harlan, die zijn films geproduceerd had, vertelde dat tijdens de voorbereidingen Kubrick tot het besef kwam dat zij moesten hieraan samenwerken. Spielberg was toen al in ‘A.I.’ geïnteresseerd, er waren reeds contacten tussen hen geweest, meer nog Kubrick had al in 1995 besprekingen gevoerd met Dennis Muren van Industrial Light & Magic. En uiteindelijk in maart 2000 gaf Steven Spielberg officieel toe dat hij het ultieme Kubrickproject zou regisseren, in opdracht van de Warner Brothers studio. "Stanley had a vision for this project that was evolving over 18 years," bevestigde Spielberg. "I am intent on bringing to the screen as much of that vision as possible along with elements of my own."
De inhoud van het kortverhaal is het volgende: In het midden van de éénentwintigste eeuw zijn door het toedoen van het broeikaseffect de poolkappen grotendeels gesmolten. Hierdoor zijn de kuststeden zoals New York deels overstroomd. De regering zet een loterij op, om te bepalen welke families nog kinderen mogen hebben. De ongelukkigen zullen echter de mogelijkheid hebben om een robotbaby te kopen. De familie Swinton is zo'n ongelukkige en adopteert het robotkind David. Koestert David's moeder voor hem een echte liefde? De oplossing van dit raadsel zal het centrale thema van David's leven worden. Het filmscenario wijkt er enigszins van af. Spielberg schreef het na Kubrick’s dood en baseerde de visuele ontwerpen op Kubrick’s ideeën.
Het scenario opent met een speech die de wetenschapper Dr. Hobby richt tot zijn collega’s, een proclamatie dat meer mensachtige robots zouden moeten ontwikkeld worden en op de markt gebracht worden door zijn firma. Dan verplaatst de camera zich naar het huis van één van de medewerkers uit die firma, Henry Swinton en zijn vrouw Monica. Hun zoon Martin ligt in diepvriesslaap omdat hij een ziekte heeft die op dat ogenblik niet kan behandeld worden. Dr. Hobby en zijn firma plaatsen het prototype van een robot, David, die een mensenkind moet vervangen, bij de Swintons. Allereerst zijn er de gebruikelijke afstotingsverschijnselen, maar het echte verhaal begint wanneer Monica de rituele activatie van David’s speciaal programma in gang zet. Hij is ontworpen om diegene lief te hebben die dat programma in gang zet, en op intense basis, liefde bij hem of haar te zoeken. Na enkele emotioneel krachtige scènes wordt David opzijgeschoven, ten voordele van de herrezen Martin. David wordt gedropt in het bos, waar hij op zoek gaat naar hulp. Hij komt in contact met een andere androïde (een mecha), Gigolo Joe (een liefdesslaaf) die gezocht wordt voor moord. In dit deel van de film worden David en Joe beiden vluchtelingen en avonturiers. David gaat op zoek naar de Blauwe Fee, het personage waardoor hij geobsedeerd geraakt is, sinds hij hoorde dat zij Pinokkio in een echte jongen omgetoverd had. David denkt immers wanneer hij echt menselijk geworden zal zijn, zijn moeder hem zal terugwillen in haar leven.
Toch zijn de mecha’s duidelijk de underdogs in deze maatschappij. In hartverscheurende scènes zien we hoe deze robots bijeengedreven worden en in een kooi gestopt worden. Net als de toenmalige Christenen worden ze in een soort arena geleid, om daar letterlijk afgeslacht te worden door een bende robothatende mensen.
Net zoals in het echte leven de schepping van A.I. omringd wordt met morele en ethische vragen, is dat ook het geval voor deze film. Wat is het leven en waar ligt de lijn die bewustzijn onderscheidt van een voorgeprogrammeerde reactie? Indien een robot echt een mens lief kan hebben, welke verantwoordelijkheid heeft die persoon dan t.o.v. de robot? Hoe kan een onsterfelijke robot de dood van zijn organische scheppers aanvaarden? Ik vertelde het u al, dit gegeven is door verschillende auteurs onderzocht. De film zet ons aan het denken over grote dingen, zoals liefde, het leven, God, en onze plaats in het universum.
‘A.I.’ is dan ook een pracht van een film, bijna volledig ontdaan van actiescènes, en integraal gefocust op intelligente thema’s.
Een echte aanrader, zoals trouwens bijna het integrale werk van Spielberg.
Deze Blue-ray Disc is momenteel enkel via de actie “Twee Warner Bros Essentials kopen + de Blue-ray van ‘A.I. gratis” te verkrijgen. De officiële release volgt pas naar het einde van dit jaar.
Een pak extra’s
‘Creating A.I.’ met het overlijden van Stanley Kubrick en de aanloop naar de film
‘Acting A.I.’ met ‘A Portrait of David’ en ‘A Portrait of Gigolo Joe’
‘Designing A.I.’ met ‘Drawing to Sets’, ‘Dressing’, ‘Lighting’, ‘Special Effects’, ‘The Robots of A.I.’
‘Special Visual Effects And Animation: ILM’ met ‘An Overview by Dennis Muren’, ‘The Robots’, ‘The Miniatures’, ‘The New York City Sequence’, ‘Animating A.I.’
‘The Sound And Music Of A.I.’ met ‘Sound Design’ met ‘The Music’
‘Closing Steven Spielberg: our Responsability to A.I.
‘A.I. Archives’ met Trailers, Storyboards, Chris Baker’s Portfolio, Production Design, ILM Portfolio en Portret Gallery.
Patrick Van de Wiele (5)
TECHNISCHE FICHE
- Regie: Steven Spielberg
- Scenario: Steven Spielberg, gebaseerd op het script van Ian Watson, en op het kortverhaal ‘Supertoys Last All Summer Long’ van Brian Aldiss
- Producers: Bonnie Curtis, Kathleen Kennedy, Steven Spielberg
- Muziek: John Williams
- Cinematografie: Janusz Kaminski
- Editor: Michael Kahn
ARTISTIEKE FICHE
- Haley Joel Osment
- Frances O’Connor
- Sam Robards
- Jake Thomas
- Jude Law
- e.v.a.
Met dank aan Belgian Advertising I Meer info: www.warnerbros.be