The Road
Where civilization ends the battle for survival begins.
Deze film is een prent over de wereld na één of andere ramp. Of dat een door de mens veroorzaakte ramp is of een natuurramp wordt in het midden gelaten. We maken kennis met een gezin, bestaande uit vader, moeder en zoon. Die zitten al een winter in hun huis, terwijl de wereld rondom langzaam sterft. De moeder kan echter met deze omstandigheden niet leven, en ze heeft geen vechtlust meer. Op een avond besluit ze dan ook om een einde te maken aan haar leven, door onbeschut de natuur in te trekken. De vader weigert echter om haar te volgen, want hij wil in leven blijven om zijn zoon te beschermen. Maar algauw moeten ook zij door ontberingen het huis verlaten om op zoek te gaan naar voedsel. Ze kiezen ervoor om naar het zuiden te trekken en zo de kust te bereiken. Deze prent is hun zoektocht naar een beter bestaan, en vooral naar onderkomen en voedsel. Onderweg komen ze een gewapende bende tegen die al moordend en plunderend rondtrekt. De vader verstopt zich met zijn zoon, maar moet toch een bendelid neerschieten, om zelf in leven te blijven. Daarop vluchten ze voor de overige bendeleden. Verder op hun weg, vinden een ondergrondse schuilkelder met heel wat opgeslagen conserven, waar ze tijdje zoet mee zijn. Maar op een dag moeten ze verder, omdat het niet veilig meer is, tot ze bij een huis komen, waar ze in de kelder een lugubere ontdekking doen. Hier zitten mensen naakt opgesloten wachtend om door de kannibalen bovengronds afgeslacht te worden. En steeds verder gaat de reis, tot ze een oude man ontmoeten, die filosofische overdenkingen uit. De vader drukt de zoon op het hart dat hij steeds wantrouwig moet staan, maar innerlijk de fakkel moet hooghouden.
De regisseur heeft de grimmige sfeer uit het boek nog weten te versterken door de desolate landschappen en het gure weer goed in beeld te brengen. Het beeld is niet bepaald fraai, maar eerder troosteloos, met leegstaande huizen, dode bomen, autowrakken, en de mensheid die vervallen is tot een decadent schepsel. Het lijkt wel alsof deze omstandigheden het slechtste in de mens naar boven gebracht hebben. Het enige lichtpunt is dan ook de liefde tussen vader en zoon, die in de finale nog meer op de proef gesteld wordt, maar toch goed afloopt. Verwacht dus geen actiefilm, maar een diep aangrijpende, emotionele schildering van het einde van onze beschaving. En het is verdomd realistisch verfilmd. De auteur Cormac McCarthy van de roman ‘No Country for Old Men” waar deze prent op gebaseerd is, won er de Pulitzer prijs mee.
Extra’s
The making of ‘The Road’
Patrick Van de Wiele (3)
TECHNISCHE FICHE
ARTISTIEKE FICHE
Met dank aan MIA I Meer info: www.dfw.nl
Deze film is een prent over de wereld na één of andere ramp. Of dat een door de mens veroorzaakte ramp is of een natuurramp wordt in het midden gelaten. We maken kennis met een gezin, bestaande uit vader, moeder en zoon. Die zitten al een winter in hun huis, terwijl de wereld rondom langzaam sterft. De moeder kan echter met deze omstandigheden niet leven, en ze heeft geen vechtlust meer. Op een avond besluit ze dan ook om een einde te maken aan haar leven, door onbeschut de natuur in te trekken. De vader weigert echter om haar te volgen, want hij wil in leven blijven om zijn zoon te beschermen. Maar algauw moeten ook zij door ontberingen het huis verlaten om op zoek te gaan naar voedsel. Ze kiezen ervoor om naar het zuiden te trekken en zo de kust te bereiken. Deze prent is hun zoektocht naar een beter bestaan, en vooral naar onderkomen en voedsel. Onderweg komen ze een gewapende bende tegen die al moordend en plunderend rondtrekt. De vader verstopt zich met zijn zoon, maar moet toch een bendelid neerschieten, om zelf in leven te blijven. Daarop vluchten ze voor de overige bendeleden. Verder op hun weg, vinden een ondergrondse schuilkelder met heel wat opgeslagen conserven, waar ze tijdje zoet mee zijn. Maar op een dag moeten ze verder, omdat het niet veilig meer is, tot ze bij een huis komen, waar ze in de kelder een lugubere ontdekking doen. Hier zitten mensen naakt opgesloten wachtend om door de kannibalen bovengronds afgeslacht te worden. En steeds verder gaat de reis, tot ze een oude man ontmoeten, die filosofische overdenkingen uit. De vader drukt de zoon op het hart dat hij steeds wantrouwig moet staan, maar innerlijk de fakkel moet hooghouden.
De regisseur heeft de grimmige sfeer uit het boek nog weten te versterken door de desolate landschappen en het gure weer goed in beeld te brengen. Het beeld is niet bepaald fraai, maar eerder troosteloos, met leegstaande huizen, dode bomen, autowrakken, en de mensheid die vervallen is tot een decadent schepsel. Het lijkt wel alsof deze omstandigheden het slechtste in de mens naar boven gebracht hebben. Het enige lichtpunt is dan ook de liefde tussen vader en zoon, die in de finale nog meer op de proef gesteld wordt, maar toch goed afloopt. Verwacht dus geen actiefilm, maar een diep aangrijpende, emotionele schildering van het einde van onze beschaving. En het is verdomd realistisch verfilmd. De auteur Cormac McCarthy van de roman ‘No Country for Old Men” waar deze prent op gebaseerd is, won er de Pulitzer prijs mee.
Extra’s
The making of ‘The Road’
Patrick Van de Wiele (3)
TECHNISCHE FICHE
- Regie: John Hillcoat
- Scenario: Joe Penhall, gebaseerd op de roman ‘No Country for Old Men’ van Cormac McCarthy
- Producers: Paula Mae Schwartz, Steve Schwartz, Nick Wechsler
- Muziek: Nick Cave, Warren Ellis
- Cinematografie: Javier Aguirresarobe
- Editor: Jon Gregory
ARTISTIEKE FICHE
- Viggo Mortensen
- Kodi Smit-McPhee
- Robert Duvall
- Guy Pearce
- Charlize Theron
- e.v.a.
Met dank aan MIA I Meer info: www.dfw.nl