THE DAY THE EARTH STOOD STILL
“We thought the Earth was ours. We were wrong.”
In 1951 bracht regisseur Robert Wise zijn zwart-wit film ‘The Day The Earth Stood Still’ uit, en we beschouwen die prent nog steeds als een baanbrekende klassieker. U herinnert zich vast wel hoe de gigantische robot Gort uit het ruimteschip kwam om zijn meester te redden. Wel, die film is nu opnieuw gedraaid, niet als een remake, maar als een eigentijdse sciencefictionthriller. Wanneer een object uit de ruimte met aanzienlijke snelheid op de Aarde afkoerst, berekent men dat het Manhattan zal raken, en bliksemsnel worden in gans de USA wetenschappers opgetrommeld onder het mom van nationale veiligheid. Dr. Helen Benson is één van hen, en deze astrobiologe houdt zich bezig met de studie van mogelijk buitenaards leven. Op het verwachte impactmoment echter blijkt het object zijn vaart te verminderen, en landt het als een reusachtige bol in Central Park. In een helse wanorde racen politie, leger en wetenschappers erop af, en staan ze schietensklaar, tot een wezen vol van licht uit de bol stapt met zijn hand uitgestoken. Een ongeduldige (en misschien angstige) militair schiet het wezen neer, en het valt in de armen van Dr. Benson. Onmiddellijk verschijnt een reusachtige robot uit de bol, die tanks, militairen en andere bedreigingen neutraliseert, en daarna naar het wezen van licht reikt. Dat wezen heeft zich ondertussen enigszins hersteld en beveelt de robot met de klassieke zin: “Klaatu, barrada nikto!”. De robot gaat stokstijf staan en verroert zich niet meer. Dr. Benson schreeuwt om een ambulance, waarop het wezen naar een militaire faciliteit afgevoerd wordt. Op de operatietafel neemt een chirurg de kogel weg, en ontdekt dat het wezen gehuld is in een walvisvet-achtige substantie, die uit zichzelf lijkt te verteren. Daaronder zit een heuse humanoïde, die in een afzonderingstank wordt geplaatst. Het blijkt dat de walvisvet-achtige substantie een biologisch ruimtepak is, dat kan vergeleken worden met de placenta in de buik van een moeder. Kort daarna ontwaakt het wezen en eist die zijn vrijlating om de leiders van onze planeet te spreken. De vrouwelijke minister van defensie (de afgevaardigde van de president van de USA) weet ondertussen dat hun defensiesatellieten uitgeschakeld zijn, en vreest voor een invasie van superieure buitenaardsen. Zij weigert dan ook op zijn vraag in te gaan. Dr. Benson krijgt de opdracht om het wezen te verdoven zodat hij kan ondervraagd worden. Zij verwisselt echter het verdovingsmiddel voor een zoutoplossing en fluistert de humanoïde toe, dat hij moet wegrennen. Na zijn overbrenging en het begin van de ondervraging overmeestert de humanoïde zijn bewakers en slaat op de vlucht, daarbij de kleren van de ondervrager aantrekkend. Tijdens zijn vlucht laat hij als blijkbaar gewone mens, Dr. Benson contacteren, en vraagt hij om hem zijn medicijn te brengen. Aldus ontmoet Dr. Benson voor de tweede maal de alien, die zich nu identificeert als Klaatu. Hij legt haar in stukjes uit dat hij de afgevaardigde is van een verzameling beschavingen die gekomen is om de Aarde te redden. Maar al gauw blijkt dat het behoud van de aarde als levensherberger belangrijker is dan wij, de vervuilers die erop leven. ‘The Day The Earth Stood Still’ is dan ook een film die de thema’s uit 1951 zoals de Koude Oorlog en nucleair conflict omvormt tot de eigentijdse dreiging van globale opwarming. Klaatu arriveert met een nogal negatief geladen idee over ons, en ons optreden tijdens zijn entree versterkt dat idee alleen maar. Tijdens zijn vlucht met Dr. Benson en haar stiefzoon Jacob raakt hij meer en meer overtuigd van onze slechte inborst, en start hij het proces op om de mensheid uit te roeien. Het is nu aan Dr. Benson om hem ervan te overtuigen dat er ook een andere, meer menselijke en liefhebbende kant aan onze persoonlijkheid zit, die we in tijden van absolute nood, kunnen laten de bovenhand halen. Dr. Benson voert hem zelfs tot bij een bevriende professor die Klaatu probeert te overtuigen van onze goede inborst. Keanu Reeves (die Klaatu speelt) bewonderde de originele prent, en stond er op dat de klassieke zin “Klaatu barrada nikto” behouden werd. Tevens liet hij kennen dat de alien tijdens zijn vlucht zelf meer en meer mens begint te worden, tot … De regisseur van deze prent, Scott Derrickson is ook een bewonderaar van het origineel, en wou hem beslist niet hermaken, maar wel aanpassen aan onze moderne problematiek. Hij heeft er iets moois van gemaakt, waarbij de speciale effecten tijdens de opgang gebrachte vernielingen vooral op mij indruk maakten. Het ruimteschip werd bewust vaag en kleurrijk gehouden. Deze film is voor mij dan ook meer dan geslaagd, en wijst met een beschuldigende en waarschuwende vinger in onze richting. Het is hoog tijd dat er op wereldniveau ingrepen gedaan worden om de afgang van onze planeet tegen te houden of te stoppen. We hebben onze nest lang genoeg vervuild. Nu is het hoog tijd om orde op zaken te stellen, vooraleer een Klaatu als universele gezagsdrager ons als een parasiet laat verwijderen. Leiders van deze planeet bezin u, en zet alle aardbewoners aan om onze thuisbasis met meer respect te behandelen! Patrick Van de Wiele TECHNISCHE FICHE Regie: Scott Derrickson Scenario: David Scarpa Producers: Erwin Stoff, Gregory Goodman, Paul Harris Boardman Muziek: Tyler Bates Editor: Wayne Wahrman Filmografie: David Tattersall ARTISTIEKE FICHE Keanu Reeves Jennifer Connelly Jaden Smith John Cleese Jon Hamm e.v.a. |