TERMINATOR SALVATION
McG verknalt een monument
Toen we vernamen dat McG, de regisseur van ondingen als ‘Charlie’s Angels’ zich zou wagen aan een nieuwe Terminator-film, vreesden we het ergste. Helaas is die vrees uitgekomen: hoewel de producenten ervoor zorgden dat hij zijn hyperkinetische camera- en montagestijl binnen de perken hield, vinden we hoegenaamd niets van de sfeer van de drie eerste Terminatorfilms terug. In de plaats krijgen we een banaal explosiefestijn dat totaal niet blijft hangen. Het verhaal: we bevinden ons in 2018, enkele jaren na Judgement Day, en het restant van de mensheid vecht een geurillaoorlog uit met de robotten van Skynet. John Connor is een charismatische leider met veel aanhang, maar hij moet toch luisteren naar zijn oversten in het strak geleide rebellenleger. Wanneer die een bug ontdekken in de besturing van de vechtmachines, bereiden ze een groot offensief voor om Skynet finaal te verslaan. Hierbij houden ze geen rekening met de honderden gevangen burgers in het Skynetcomplex, die de generaals als collateral damage beschouwen. Connor probeert dit nog te vermijden, en moet tezelfdertijd op zoek naar Kyle Reese, die in de toekomst zijn luitenant zal worden (en in de eerste film terug in de tijd is gezonden en zijn vader bleek te worden) Reese mag dus niets overkomen, want anders wordt de gang van de geschiedenis veranderd. Iets wat de Terminators maar al te goed beseffen. Intussen komt de bende van Connor in contact met de mysterieuze Marcus, die een hybride mens-machine blijkt. Maar aan welke kant staat deze gereanimeerde ex-moordenaar? ‘Terminator Salvation’ luidt een nieuwe trilogie in in de saga. We zitten niet meer in het heden, waarbij een jonge John Connor met zijn naasten op de vlucht moest gaan voor een moordende machine uit de toekomst. Deze vierde prent speelt zich af in een postnucleaire wereld, met woestijnen en geblakerde restanten van gebouwen. Hierin speelt zich een nietsontziend gevecht af tussen rebellen en een heel arsenaal aan robotten met onwaarschijnlijk veel vuurkracht aan beide zijden. Dat is meteen het grote probleem: terwijl het kwade voorheen vormgegeven werd door een enkele, alsmaar doorgaande machine, is dat nu een volledig leger in alle mogelijke maten en gewichten. Het gemak waarmee de rebellen een uitgebeende robot de baas worden, staat in schril contrast met de onoverwinnelijke individuen a la Schwarzenegger of Robert Patrick. Enkel op het einde krijgen we terug een glimp van de vroegere kracht van de machines en de bijhorende dreiging, maar helaas is deze sequentie een inspiratieloze kopie van het einde van de eerste ‘Terminator’. De film jat dus vrolijk ideeën en sfeer van andere films: we hebben het allemaal al eerder en beter gezien. ‘Salvation’ is dan ook een bizarre kruising tussen ‘The Matrix Revolutions’, ‘Mad Max’, ‘War of the Worlds’ en zelfs ‘Transformers’. En dat is dus geen compliment. Ook het ambigue personage van Marcus doet denken aan de recente ‘Battlestar Galactica’, waarin de vraag van wat nu het onderscheid maakt tussen mens en machine veel diepgravender en pakkender onderzocht werd. Wat overblijft is een zwakke film met een slap verhaal vol inconsistenties – de robotten willen de mensheid toch uitroeien? Waarom ze dan gevangen nemen in een soort concentratiekamp? – en onnoemelijk veel explosies. Als McG van plan was in het Guinness Book of Records te komen voor de meeste ontploffingen binnen een film, dan is hij daarin glansrijk geslaagd. Maar met luide knallen en continu geweervuur maak je nog geen goede film. Het geroep en getier van de acteurs in deze omgeving wordt zodoende belachelijk en allesbehalve meeslepend. Wat klassenbak Helena Bonham Carter hier komt zoeken is een raadsel – dik betaald voor slechts twee scènes? – en Michael Ironside mag zijn rolletje uit ‘Total Recall’ en ‘Starship Troopers’ nog eens overdoen, kwestie van ongeïnspireerd te typecasten. Zelfs een Christian Bale, method actor als altijd, kan met zijn imponerende fysieke verschijning weinig aanvangen in dit luidruchtige misbaksel. Het gebleekte kleurenpalet is dan weer wel een pluspunt, maar ook dat is niet bepaald een originele vondst. McG zal nooit onze vriend worden, zoveel is duidelijk. En de Hollywoodbobo’s zouden beter hun handen afhouden van dergelijke oerklassiekers. Het uitmelken van vroegere successen wordt een beetje zielig. Gert Van den Berghe * TECHNISCHE FICHE Regie: McG Scenario: John Brancato, Michael Ferris Producer: Derek Anderson, Victor Kubicek, Jeffrey Silver Muziek: Danny Elfman Cinematografie: Shane Hurlbut Editor: Conrad Buff ARTISTIEKE FICHE Christian Bale Sam Worthington Michael Ironside Helena Bonham Carter Common e.v.a. |