Glenn Cooper: Boek der Doden
240 miljard namen: leven en dood voor iedereen op aarde ligt vast
In New York is een heel bizarre seriemoordenaar aan de slag: de slachtoffers krijgen een witte briefkaart met daarop een doodskist, hun naam en de datum van hun dood. Op die dag sterven ze ook! Er is geen enkel verband tussen de slachtoffers, zelfs de manier waarop ze sterven lijkt niet altijd een moord te zijn. Behalve die kaartjes natuurlijk. Will Piper krijgt na een beroerte van een collega de Doemsdag zaak op zijn nek. Hij is profiler bij de FBI maar uitgeblust en wil enkel zijn pensioen. Toch bijt hij zich vast in de zaak. Zijn eerste contact met zijn nieuwe partner, de jonge en ambitieuze Nancy Lipinski, vers uit de Police Academy, is weinig belovend maar dit is een roman, dus zoals prototypes Mully en Sculder komt het wel goed, zelfs beter dan met het duo uit de X-Files. We gaan terug in de tijd naar Vectis in Brittania (nu het eiland Wight) in 777: een zevende zoon van een zevende zoon wordt geboren, een komeet voorspelt onheil, het kind sterft maar kijk, daar komt de rest van een tweeling. De jongen wordt opgenomen in een abdij, groeit op als een soort autist en begint te schrijven. Eerst in het zand, dan op perkament: namen en datums, in alle mogelijke talen. Na generaties zijn er 150 nakomelingen aan het schrijven (hoe dat gebeurt zou de Paus zeker niet goedkeuren) en vullen 700.000 boeken met 240 miljard namen en datums: geboorte- en sterfdatum van elke mens die ooit op aarde leeft of zal leven, tot het jaar 2027, het jaar van de toekomstige apocalyps. Deze immense bibliotheek wordt in 1947 ontdekt en na akkoorden tussen Winston Churchill en president Truman onder de camouflage van ‘buitenaardse invasie’ getransporteerd naar Area 51, om daar voor het economische en politieke welzijn van de wereld gebruikt te worden (waar hebben we dat soort onzin nog gehoord?). De voortdurende switchen in de tijd maken het niet zo leesbaar, het basisthema is leuk gevonden (het begin en einde van elk levend mens op aarde ligt al vast) maar wordt nooit geloofwaardig omdat er geen enkele verklaring komt, alleen vage verwijzingen naar een apocalyps. Het thrillerthema verloopt erg traag en krijgt pas op het einde wat vaart als we weer bij de Doemsdag Killer komen en achter diens motivaties komen. Het aftellen naar de apocalyps in het volgende boek ‘Boek der Zielen’ verwacht in mei, kan beginnen. Hopelijk maakt Cooper dat spannender dan deze roman die veel te chaotisch geschreven is en lijdt aan een overlast van niet ter zake doende details. En hopelijk krijgen we ook wat verklaringen, hoe bizar die ook mogen zijn. Hier krijgen we gewoon een niet zo geslaagde mix van religie, complottheorieën, ufologie en politieroman waardoor geen enkel aspect tot zijn recht komt.
Eddy C. Bertin (2)
Originele Titel: Library of the Dead
Uitgeverij: A.W. Bruna
2009-2010
Paperback
335 Blz.
ISBN: 9789022996096
In New York is een heel bizarre seriemoordenaar aan de slag: de slachtoffers krijgen een witte briefkaart met daarop een doodskist, hun naam en de datum van hun dood. Op die dag sterven ze ook! Er is geen enkel verband tussen de slachtoffers, zelfs de manier waarop ze sterven lijkt niet altijd een moord te zijn. Behalve die kaartjes natuurlijk. Will Piper krijgt na een beroerte van een collega de Doemsdag zaak op zijn nek. Hij is profiler bij de FBI maar uitgeblust en wil enkel zijn pensioen. Toch bijt hij zich vast in de zaak. Zijn eerste contact met zijn nieuwe partner, de jonge en ambitieuze Nancy Lipinski, vers uit de Police Academy, is weinig belovend maar dit is een roman, dus zoals prototypes Mully en Sculder komt het wel goed, zelfs beter dan met het duo uit de X-Files. We gaan terug in de tijd naar Vectis in Brittania (nu het eiland Wight) in 777: een zevende zoon van een zevende zoon wordt geboren, een komeet voorspelt onheil, het kind sterft maar kijk, daar komt de rest van een tweeling. De jongen wordt opgenomen in een abdij, groeit op als een soort autist en begint te schrijven. Eerst in het zand, dan op perkament: namen en datums, in alle mogelijke talen. Na generaties zijn er 150 nakomelingen aan het schrijven (hoe dat gebeurt zou de Paus zeker niet goedkeuren) en vullen 700.000 boeken met 240 miljard namen en datums: geboorte- en sterfdatum van elke mens die ooit op aarde leeft of zal leven, tot het jaar 2027, het jaar van de toekomstige apocalyps. Deze immense bibliotheek wordt in 1947 ontdekt en na akkoorden tussen Winston Churchill en president Truman onder de camouflage van ‘buitenaardse invasie’ getransporteerd naar Area 51, om daar voor het economische en politieke welzijn van de wereld gebruikt te worden (waar hebben we dat soort onzin nog gehoord?). De voortdurende switchen in de tijd maken het niet zo leesbaar, het basisthema is leuk gevonden (het begin en einde van elk levend mens op aarde ligt al vast) maar wordt nooit geloofwaardig omdat er geen enkele verklaring komt, alleen vage verwijzingen naar een apocalyps. Het thrillerthema verloopt erg traag en krijgt pas op het einde wat vaart als we weer bij de Doemsdag Killer komen en achter diens motivaties komen. Het aftellen naar de apocalyps in het volgende boek ‘Boek der Zielen’ verwacht in mei, kan beginnen. Hopelijk maakt Cooper dat spannender dan deze roman die veel te chaotisch geschreven is en lijdt aan een overlast van niet ter zake doende details. En hopelijk krijgen we ook wat verklaringen, hoe bizar die ook mogen zijn. Hier krijgen we gewoon een niet zo geslaagde mix van religie, complottheorieën, ufologie en politieroman waardoor geen enkel aspect tot zijn recht komt.
Eddy C. Bertin (2)
Originele Titel: Library of the Dead
Uitgeverij: A.W. Bruna
2009-2010
Paperback
335 Blz.
ISBN: 9789022996096