FROST / NIXON
TV-presentator David Frost slaagde in iets wat doorwinterde journalisten niet was gelukt: een bekentenis losweken van president Nixon. “Frost / Nixon” reconstrueert hoe dat zover is gekomen.
David Frost is een presentator van talkshows wiens carrière wat in een dipje zit. Om terug in de spotlights te komen, vat hij het plan op om de afgezette president Nixon te interviewen in een vijftal afleveringen. Met een vette cheque op zak slaagt hij erin Nixon aan boord te krijgen. Deze hapt toe omdat hij denkt de op politiek gebied onervaren presentator intellectueel te kunnen overklassen en zo zichzelf vrij te pleiten voor het grote publiek. De onconventionele manier waarin het interview tot stand komt creëert heel wat scepsis en tegenwerking, maar Frost zet door. Uiteindelijk levert de verbale boksmatch tv-geschiedenis op. De film focust vooral op de beweegredenen van de twee protagonisten, die zich allebei willen rehabiliteren. Er zijn tal van nevenpersonages aan beide kanten die dienen als klankbord, waardoor we de twee beter leren kennen. Helaas gaat de film niet dieper in op de eigenlijke omstandigheden die aan de grond lagen van de afzetting van president Nixon. Wanneer Frost met de feiten in de hand Nixon klemrijdt, weten we nauwelijks waar het over gaat, en dat is toch wel een leemte in de film. Het is een reconstructie van een gesprek, en niet van de corrupte handelingen van de belangrijkste man op aarde. Voor de jongere generatie – die deze gebeurtenissen niet live hebben meegemaakt – is een dergelijke opfrissing toch wel relevant. Ook de nefaste beslissingen van Nixon in de Vietnamoorlog, die duizenden burgerslachtoffers met zich meebrachten, worden op een drafje afgehandeld. Daardoor grijpt deze film je nooit echt bij het nekvel, zoals talloze andere politieke films het afgelopen jaar wel hebben gedaan. Ook in vergelijking met Oliver Stone’s “Nixon” uit 1996 valt deze prent helaas nogal licht uit. De makers hebben nochtans hun best gedaan. De twee hoofdacteurs, die hun rol ook al op het toneel tientallen keren hebben gespeeld, brengen het er zeer goed vanaf. Het is vooral Frank Langella die als Nixon imponeert. Scenarist Peter Morgan heeft net als in “The Queen” een goede selectie gemaakt uit reële gebeurtenissen om een steekhoudende dramatische opbouw te construeren. Hij is dan ook niet bang om eventueel dingen te verzinnen om de dramatiek te verhogen. Helaas is het verhaal net iets teveel afgetrimd en vliegt men als het ware doorheen het gebeuren. Voor je het beseft is de film al gepasseerd, en ook het finale duel krijgt al bij al weinig screen time – als je de trailer van de film hebt gezien, heb je meteen ook al de hoogtepunten gezien. Regisseur Ron Howard brengt alles heel degelijk in beeld, maar ook niet meer dan dat. Zoals zo vaak bij deze veteraan heb je het gevoel dat er bij zijn ‘ernstige’ films meer had in gezeten – denken we bijvoorbeeld aan “A Beautiful Mind” of “Cinderella Man”. Over de oceaan overladen ze hem telkens weer met nominaties, maar naar onze maatstaven zal Howard nooit een grote regisseur worden. Hopelijk wordt zijn volgende film “Angels & Demons” niet zo’n catastrofe als “The Da Vinci Code”. Gert Van den Berghe ** TECHNISCHE FICHE Regie: Ron Howard Scenario: Peter Morgan Producers: Ron Howard, Brian Grazer, Tim Bevan en Eric Fellner Cinematografie: Salvadore Totino Muziek: Hans Zimmer Editor: Daniel P. Hanley, Mike Hill ARTISTIEKE FICHE Frank Langella Michael Sheen Kevin Bacon Oliver Platt Sam Rockwell Matthew Macfadyen Toby Jones e.v.a. |